Furkan Çirkin “Yokluğun Tercümesi”

Kâğıttan kaplan gemilerde sürgün

Paydalanış adımlarında soluğun.

Sulara gömülü çağrıda kaçıltıl

bir mor belinde

ahenkli uçuşları onların.

Körüklenmiş atıflar eşiğinde demirlenir

Tadından yenmez zamanın akışında

Sönük sonları onların.

-Ferhat Nitin

(Yokluğun Tercümesi, Ferhat Nitin, Türk Dili: Dil ve Edebiyat Dergisi, TDK, Cilt: CXVII, Sayı: 811)

***

Çin’den gelen güzel bir terim: Zhilaohu, Kâğıttan Kaplan. Çok güçlü ve ihtişâmlı görünen ama aslında etkisiz, cılız ve önemsiz olan bir şeyi ifade etmek için kullanılmakta.

“Kağıttan kaplan gemilerde sürgün” diye başlıyor şiir. Sanki günümüz kapitalist devletlerinin birine sürülerek doğmuş -Suriyeli büyük şair Adonis’in deyişiyle “vatan ilk sürgün yeridir”- her birimizi anlatıyor. Kağıttan kaplan, heyt hoyt, bir devasa sistem… Bu gemide sürgün milyonlar… Kapitalizm tek dişi kalmış canavar bile değil belki. Ama bir o kadar da kaplan…

Neyse, şiire devam edelim. Çok iyi başlayıp sâkin ve biraz da klişe devam ediyor şiir. Sönük bir sonla da sonlanıyor. Ama şu muazzam başlangıç hep akılda kalıyor: Kâğıttan kaplan gemilerde sürgün.

(Aslında kâğıt gemi, hep çocuksu bir umudun simgesidir. Kâğıttan kaplan gemide sürgün olmakla kâğıttan gemide özgür olmak arasında bir git-gel imâsı da var mıdır bu şiirde?)